Een hart onder de riem bij IVF of ICSI behandeling
Dag lieve moeders of vrouwen die heel graag mama willen worden.
Niet voor iedereen is het zomaar weg gelegd om op natuurlijke wijze zwanger te raken. Daarom wil ik het taboe over in-vitrofertilisatie (oftewel IVF) door breken! Mijn man is 16 jaar ouder als dat ik ben. Dus kindjes dat zou er nooit van komen. Tot die op een dag hij zelf vertelde dat hij toch wel een kindje wilde met mij. Dat ging niet zomaar. Dus hebben wij een heel traject moeten afleggen. Na ruim 2 jaar ziekenhuis in en uit hebben ze bij hem een teelbal bioptie gedaan om zo toch aan zaadcellen te raken. Toen die er eenmaal waren, werden deze ingevroren. Toen kon het circus voor mij beginnen. Ik was verder gezond dus dacht dat het wel zo zou gaan lukken. Toen ik bezig was met de eerste hormoon behandeling kreeg ik bij de eerste echo te zien hoeveel eitjes ik had. Slecht nieuws mevrouw u heeft een cyste van 8 cm op u linker eierstok. Dus ik in paniek, omdat ik in een universitair ziekenhuis onder fertiliteits behandeling stond, moest ik de dag daarna naar het ziekenhuis in Leuven. De gynaecoloog daar heeft besloten te stoppen met de behandeling want eerst moest de cyste operatief verwijderd worden.
De operatie is in augustus 2018 gebeurd. Daarna zou alles goed komen en zou ik meer eicellen produceren na een nieuwe hormoonbehandeling. Niet dus, de eerste eicel pick up in het ziekenhuis had ik maar 1 eicel. Dan moet je 24 uur wachten en dit is zo zenuwslopend. Toen ging eindelijk de volgende dag de telefoon: Sorry mevrouw geen bevruchting. Je wereld stort letterlijk in en je denkt, ‘zie je ons is het niet gegund’. Je neemt jezelf van alles kwalijk.
Waar je het meest boos om kunt zijn is mensen die maar abortus laten doen terwijl jij en je partner zoveel moeite doen. Voor een kindje dat meer dan 1000% welkom is. Maar, oké er ging weer een goede maand over heen. Omdat ik eerst mijn menstruatie moest krijgen om daarna weer de anticonceptiepil te nemen. Dan ook meteen de hormonen om extra eitjes te kweken. De gynaecoloog in Leuven zei me, je zou nu makkelijk een stuk of 10 rijpe eicellen moeten krijgen.
Na zoveel echo’s was het begin oktober 2018 tijd om eicellen op te laten prikken. Dit gebeurd met een lichte verdoving. Ze gaan via de vagina naar binnen met een instrument met een pick up naald aan. Sommige vrouwen kunnen dit als pijnlijk ervaren terwijl anderen er weinig tot geen last van ondervinden. Maar goed na de pick up maar 3 eicellen die goed waren. Weer baalde ik. Maar daarna ging mijn telefoon. Mevrouw we hebben nu 3 bevruchten embryo’s. Ik werd gek aan de telefoon, ik zo ‘meent u het?’. Na 4 dagen moesten mijn man en ik terug naar Leuven in het ziekenhuis komen. Op de fertiliteits afdeling. Werd er gevraagd hoeveel embryo’s mogen wij terug plaatsen. Ik zei ‘doe maar 2’ aangezien je maar een aantal beurten krijgt als het dan mislukt dan blijf je kansloos. Zo gezegd zo gedaan. 14 dagen wachten aub mevrouw daarna laat u bloed nemen, in het ziekenhuis bij u in de buurt.
Na een goede week voelde ik me raar. Maar na 9 dagen kon ik het niet laten die stress zo zenuwslopend. Dus ik een clearblue test. Ja hoor 2 streepjes maar nee ik geloofde het niet. Ik heb in totaal 4 normale predictor testen van clearblue gedaan. Daarna nog 1 digitale en ja alle 5 zeiden ‘u bent zwanger’. Na de 14 dagen bloed laten nemen. Ja Leuven belde ‘u bent in blijde verwachting’. Ik hartstikke blij, maar dan begint het. Je bent altijd op je hoede bang voor een miskraam of dat het je toch niet gegunt is.
Na de eerste 6 weken verloor ik dus bloed. Ik bel in paniek naar het ziekenhuis hier in de buurt. Ik mocht komen ze maakten een inwendige echo. Jawel 2 vruchtjes en 2 kloppende hartjes. U verwacht een tweeling alles is goed. U verloor in nestlings bloed. Ahhh gelukkig nou dames, ik kan jullie nu zeggen dat ik inmiddels 33 weken en 1 dag zwanger ben van een twee-eiige tweeling. Twee jongens. Mijn. Zwangerschap is goed verlopen. Op de bekkeninstabiliteit en zwangerschapsdiabetes na, maar verder echt wel oké. Als alles goed gaat en ze blijven nog even lekker zitten. Wordt ik 18 juni 2019 mama doormiddel van een keizersnede. Want beide liggen in stuit.
Dus voor alle vrouwen. Geef de moed niet op aub. Blijf knokken tot het einde. Ik weet dat er in Nederland minder ivf beurten worden vergoed. In België krijg je 6 kansen. In Nederland 3 of 4. Maar houdt vol, en ja spijtig genoeg zijn er ook vrouwen, die altijd een gebroken hart zullen houden. Omdat na de aantal beurten het nog niet lukt. Daarna wordt je niet meer geholpen. Ik hoop dat jullie iets aan de info hebben. Dat mensen zich nu beter kunnen inleven. Dat een kindje nemen voor vele onder ons niet iets gewoons is. Maar een hele hindernis. Dus probeer elkaar een hart onder de riem te steken.
Heel veel liefs. Daniëlle
