Volg je gevoel, we doen allemaal maar wat.
Soms voel je de ogen van andere moeders prikken. Hoor je ze fluisteren tegen andere moeders. Over jouw kind, over jouw mommy-skills. Je hoort ze denken.. Of denk je dat nou en hebben die moeders het daar niet met elkaar over.. denken ze niet na over hoe jij je opvoeding aanpakt. Over hoe jij communiceert met je kind, over hoe streng je bent, of juist niet streng genoeg. Ik noem(de) deze mama’s “de mama-maffia” ..
Toen ik net trotse mama was van mijn zoon (een heerlijk, vrolijk mannetje met veeeel temperament) Hield ik me daar veel mee bezig. Mijn zoon zette me regelmatig met mijn rug tegen de muur, op feestjes, in de supermarkt. En ik worstelde zo met mijn gedrag als moeder. Wat zouden anderen van mij denken.. Ik wilde graag de beste mama zijn, met het liefste kind. Maar hoe presenteer je jezelf zo, als jouw kind niet hetzelfde is als van die perfecte mama naast je, waarbij haar über brave zoon keurig 1,5 uur op schoot zit tijdens een verjaardag. Mijn kind wil wil dat niet, hij rijdt het liefst schreeuwend met de nieuwe loopfiets van de jarige jop tegen de zandbakrand aan. En ik deed maar mijn best om pedagogisch te corrigeren. Maar wat schaamde ik me, voelde me vreselijk opgelaten tussen al deze “perfecte” kritisch kijkende mama’s met brave kinderen. Kon wel janken in de auto terug naar huis.. Was boos op mijn “falende” zelf, boos op de “perfecte” mama’s met “perfecte” kinderen.
Inmiddels zijn we enkele jaren verder. Ook ben ik een dochter rijker en komt nummertje 3 in de zomer. En hoewel ik de wijsheid nog steeds niet in pacht heb, sta ik wel een heel stuk sterker in mijn schoenen. Natuurlijk veel ervaring rijker en de wetenschap dat het vaak “een fase” is. Maar een ding is helemaal hetzelfde gebleven. Niemand houdt zoveel van mijn kinderen als ikzelf. Een andere moeder hoeft ze niet zo lief te vinden als ik. En ik doe het goed, niet perfect, wel goed. En jazeker, ik plak ze regelmatig achter het behang. Maar in plaats van dat ik me daar nog voor schaam, praat ik er met andere mama’s over. En geef ik hen soms stukjes van mijn behang. Dus mijn tip: Toon elkaar je onzekerheden en ben eerlijk. En je zult zien.. Volg je gevoel, we doen allemaal maar wat..
ook de “mama-maffia”.. ;).
Malou
